Eveeet, ne desek boş. Uzun süredir yazmadığım için bir bahane bulamıyorum. Artık nereden aklıma geldiyse şu an düşündüklerimi buraya yazmak istedim. Bizim okulda kulüpler var. İşte bu kulüplerden dramaydı benimki. Drama yapmayı severim. Onun için seçtim bu kulübü. Beni anlatıcı yaptılar ama... boşveeer. Konu o değil. Bol bol prova yaptık.Çoğunda pek bir şey yapmadım.Koltuğumda oturdum ve izledim. Sıkıldığım da oldu. Tabi iki oyun var bir daha bir daha okuyunca doğal olarak böyle oluyor. Ama orada oturup provayı izlemeyi bu kadar özleyeceğimi hiç tahmin etmezdim. Bu gün gösterimiz vardı. Sonunda tüm emekler meyvesini verdi. Gösteri bittiğinde bir düşündüm. Her şeyin bitmesi böyle bir hismiş diye. Eve geldiğimde ise farkına vardım ki, bir sonraki hafta prova yapmamak, bir daha o provaları izleyemeyecek olmak gerçekten de üzücüymüş. Hep diğer hafta yeni bir provamız varmış gibi hissediyorum, hala seyirciye gösteri hazırlıyormuşu gibi hissediyorum ama, bunların bittiği gerçeği, gerçekten de içimi burkuyor.
Bütün bu yıl bu güzel ve unutulmaz anıları bana yaşattığı için Harun hocamıza ve tüm arkadaşlarıma çok teşekkür ediyorum.
Nisan
